Cancun 29 sept en Chichen Itza 30 september

Cancun, zaterdag 29 september

Ben vandaag wezen winkelen in een overdekt winkelcentrum. Om de één of andere reden dacht ik dat Mexico goedkoper zou zijn. Fout, de kleding is nog duurder dan in Canada. Het was dan ook een kort winkel gebeuren.

Het hostel is zo relaxed. Ze hebben hangmatten en ik ben daar groot fan van. Ooit ga ik terug naar Mexico en dan koop ik er mucho!

' s Avonds speelden ze beerpong in het hostel maar ik deed daar niet aan mee. Als je de pingpongbal in 1 van de 9 bekers van de ander kreeg dan moest je drinken. Vond het er naar kijken al geniaal:D. Sommige personen begonnen groen uit te slaan.

Chichen Itza, zondag 30 september

Om 8 uur 's ochtends opgepikt om naar Chichen Itza te gaan. Mijn Spaans is behoorlijk slecht want ik spreek het de hele tijd uit als Chicken Itza.:d hahahaha Chichen Itza is een trappiramide in Yucatan wat in de 9^de eeuw gebouwd is door de Maya's. Ergens in september (herfst) en ook in de lente is er een wereldbekend verschijnsel dat bekend staat als de equinox. Duizenden mensen komen hierop af. Op deze dagen vallen de schaduwen zo langs de trappen, dat het op kruipende slangen lijken. Dit verwijst naar Kukulcán, wat betekend 'gevederde slang'.

Het grappige is dat als je voor de piramide stond en je klapte, dit meerdere keren herhaald werd dmv een echo. Als je op het terrein stond waar ze altijd balspellen speelden dan was er ook een akoestisch effect. Het maakte niet uit of je nou naast elkaar stond of elk aan één kant van het speelveld, je kon op normaal geluidsniveau met elkaar praten. Je hoefde dus niet je stem te verheffen naarmate de afstand groter werd.

Pfff het was die dag zo vreselijk warm!

De 2^de stop die dag was in Valladolid en dat was een 'cenote' in het Spaans. Of in het Engels een sinkhole. Gewoon een gat in de grond wat gevuld is met water waar je kunt zwemmen. Je kon er ook snorkelen, want er leefden allerlei vissen in. Heb niet gezwommen ondanks dat ik het heel graag wou, want ik wou mijn spullen niet onbewaakt achter laten. Tja, je hoeft maar 1 keertje niet op te letten.

Vanaf de Cenote zijn we ongeveer in 3 uur tijd richting Cancun gereden. Al met al een leuke dag.

Liefs Angela

Cancun, Mexico vrijdag 28 september

Mijn god ben me toch een partij druk. Ik dacht dat er tussen Toronto en Winnipeg veel te doen was. Dat is er ook, maar je moet wel een auto hebben, anders dikke pech. En ik dacht dat ik Toronto veel leuker zou vinden, maar helaas. En omdat ik nogal laks ben en nog niet zeker was van mijn plannen heb ik het boeken van alles tot het laatste moment bewaard met als gevolg dat de trein en/of vliegen heel duur was. Een alternatief was met de greyhound bus 48 uur richting Winnipeg voor 180 dollar, maar dat zag ik niet zitten. Oplossing; een vlucht naar Cancun was maar 150 dollar meer dan de vlucht van Toronto naar Winnipeg, dus de keus was snel gemaakt.

Amerikaanse douane, probeer het te vermijden. Ow my god. Ik had dus eerlijk aangevinkt dat ik voedsel mee nam. Dit resulteerde in het achter de schermen uitpakken van mijn handbagage (2 tassen). Laat ik dit nu net helemaal volgestouwd hebben met spullen. Ow en Amerikaanse douanes zijn gewoon eikels, is een soort van machtspositie genot of zo.

Ok door de Gate. Elke passagier moest op een knop drukken. Groen = go, rood = no. Je kunt wel raden dat ik de gelukkige was en wederom mijn handbagage kon uitpakken. De mensen achter mij bedankten me al hartelijk, maar wel met een glimlach. Ik moest zo zo zo lachen, want de vrouw die het moest doen had er echt geen zin in. Hahahhahahaha

Dikke mensen mogen niet vliegen. Racisme, absoluut. Do I care; NO!. Ik zat dus op mijn stoel te wachten op mijn buren voor het komende anderhalf uur. Conclusie; 2 personen die weightwatchers nog niet ontdekt hebben waren mijn buren. De kerel die naast me zat was denk ik zo'n 50 kilo te zwaar. En omdat hij de stoelleuning (wat hem nog enigszins in een korset hield) oncomfortabel vond, heeft hij deze omhoog gedaan. Ik zat dus met 1 bil in het gangpad en 1 bil op de stoel. Waarom? ; omdat ik het broeierige gevoel dat je hebt wanneer iemand tegen je aan zit echt vreselijk vind!!! Dan bedoel ik tot bijna OCD achtige vreselijkheid.

Kon het nog erger; VAST WEL. Het snoertje wat zorgde voor communicatie met de vliegtoren was stuk en moest vervangen worden. Gevolg; 1,5 uur vertragen. Haahah

Heb uiteindelijk 3 uur met 1 bil naast de stoel gezeten. Je kunt wel raden hoe mijn rug zich voelde. En nee; van de bitch-stewardess mocht ik niet verplaatsen. Oplossing; met mijn rug naar hem toe zitten en met mijn knieën in het gangpad. Ik was zo populair die avond.

Om middernacht was ik eindelijk in het hostel.

Liefs Angela

Niagara Falls, donderdag 27 september

Vandaag met een andere tourbus naar de Niagara Falls. Om 08.00 vertrokken en gelijk door gereden naar de falls. De eerste stop was voorbij de waterval zodat je de achterkant op de foto kon zetten. Er kwam zoveel 'mist' van de waterval dat, ook al scheen de zon volop, het leek alsof het regende.

Als mensen het over de Niagara Falls hebben dan bedoelen ze eigenlijk 3 watervallen; Horseshoe Falls, American Falls en de Bridal Veil Falls.

Het bijzondere is dat de watervallen in het stadscentrum zijn. Aan de ene kant heb je Amerika en aan de andere kant heb je Canada. Voor het beste uitzicht moet je in Canada zijn. Als je genoeg tijd hebt dan zou je ook even naar Amerika kunnen gaan om het van die kant te bekijken en een extra stempel in je paspoort krijgen.

De 2^de stop was in het centrum wat op 3 minuten lopen is van de watervallen. We hadden daar 2 uur en 45 minuten de tijd om foto's te nemen en te lunchen. Voor mij was het te lang maar je kon op een piepklein bootje richting de waterval gaan zodat je de watervallen vanaf een lagere punt op de foto kon zetten. Nadeel was dat je zeiknat werd. Ik had besloten dit niet te doen, want het uitzicht was al goed genoeg van bovenkant. Heb nog een bezoek gebracht aan Hershey's chocolade winkel. Dit is een heel populaire merk in Amerika.

10 minuten gebruikt om de watervallen op de foto te zetten en toen op naar het hotel om met mama te bellen. Vond dat een grotere prioriteit.

Na de lunch op naar een souvernierswinkel en Whirlpool Rapids. Hier ontmoeten 2 stroomversnellingen water zich en omdat ze allebei een andere kant op gaan ontstaat er een soort van wervelachtig iets.

Het stadje Niagara on the Lake was de volgende stop. Dit leek echt op een nepstad. Het stadje was zo picture perfect dat het leek op Mary Poppins land. Zat ook elke straat in te kijken om te zien waar het echte leven zich nou afspeelde.

Heb daar een ijsje gehad zoals ze dat vroeger maakten. Wat een genot! Dit is echt het lekkerste ijs dat ik ooit heb gehad; 2 bolletjes waarvan 1 coconut caramel crunch en 1 moose (bestaat altijd uit vanille, met chocolade swirl en met pindakaas gevulde chocolaatjes ).

De laatste stop was een wijnproeverij waarvan Dan Akroyd (filmster) voor 51% aandeelhouder is. Moet zeggen dat dit de eerste keer is dat ik wijn lekker vond. We kregen ook 2 verschillende icewine's. Icewine word gemaakt van druiven die bevroren zijn. Je hebt veel, veel, veel meer druiven nodig om icewine te maken dan gewone wijn. Suikergehalte is 20% en dit kan wel kloppen aangezien ik nog steeds het glazuur van mijn tanden aan het zoeken ben. Hahahahahahahaha Mijn tanden deden er gewoon pijn van.

Toen op naar Toronto!!! Jippie!!!

Liefs Angela

Toronto, woensdag 26 september

Vandaag is de laatste dag van de tour! Jippie. Tijd voor veranderingen:D. Op nog geen 5 minuten van het rijden was onze eerste activiteit; kanoën. Niet mijn favoriete bezigheid, maar ik wou het wel een slinger geven. Het plan was om een uur naar een waterval te peddelen en dan een uur terug. Ik zat als eerste met 2 andere meiden in een kano. Na 10 minuten was er een plek waar we eventueel konden wisselen met anderen. Wij deden het zo slecht nog niet, maar de 2 personen achter me deden het behoorlijk beroerd. Ik werd dus gewisseld en zat toen met Sara in een kano. Voor mij een voordeel voor haar een nadeel. Zij is namelijk veel sterker met haar slagen en ook nog eens sneller. Je moet nou eenmaal in evenwicht zijn want anders draai je rondjes:D. De reden waarom ik kanoën niks vind is omdat het klinkt als een ontspannen tochtje over een rivier. In de werkelijkheid had ik na een half uur al beginnende kramp in mijn schouders, armen en handen. Hemels!!:D

Het weer was mooi en de waterval was prachtig. We hebben nog wel wandeling van 10 minuten naar de top gemaakt. Ik kon geen foto's maken omdat ik de gok van het omkukelen met de kano niet wou nemen. Moet toch echt een waterdichte camera kopen:D.

De terugweg had ik het zwaar, in mijn hoofd was ik aan het huffen en puffen maar ik heb het allemaal voor me gehouden. Hhahahahaha. Het duurde een eeuwigheid voor we bij de laatste bocht waren. Je had me moeten horen, ik was zo blij, dat ik aan het schaterlachen was. Thank you jesus!!!!

De meeste mensen geven aan het begin van hun vakantie veel geld uit aan etentjes, drank etc. en gaan dan op de laatste dagen bezuinigen. Ik doe het net andersom:D. Heb me met lunch getrakteerd op een bruchetta flatbread. Deze was lekker, maar zat kwijlend naar de nacho's van mijn peddelgenoot te kijken:D.

Hierna gingen we regelrecht naar Toronto. De eerste keer in Toronto verbleef ik in Global village; welkom in hel! Emotioneel kon ik dit niet meer aan, dus vanavond zat ik in Canadiana backpackers. Hemels!!! Kan het niet anders beschrijven. Dit hostel had op elke deur van de kamers een toelichting met foto van een Canadese beroemdheid. Toeval wou dat ik in de Tim Hortons kamer verbleef!!! Mijn favoriete theetoko. Moest er een foto van maken.

's Avonds nog een afscheidsdrankje gedaan in Global village. Had er nog spullen dus moest er sowieso heen. Kregen chips, vegaburger, bier en een Moose T-shirt. Was blij dat de avond voorbij was. Freedom here I come.

Liefs Angela

Algonquin Park, maandag 24 september

Algonquin Park, maandag 24 september

De eerste stop was het informatiecentrum. Hier hebben we een korte film gezien over het ontstaan van dit park in combinatie met houtkap. Houtkap is één van de grootste werkgelegenheid die er hier is. Er is een heel systeem voor bedacht, om het maximale uit het park te krijgen. Ze roteren het gebied dat ze willen kappen elke keer. Ze kappen dan niet alles, maar alleen de bomen die groot genoeg is. Na een aantal jaar zijn de kleine bomen dan weer groot genoeg om te kappen en zo gaat de cirkel rond.

De eerste wandeling voor de dag was Booth's Rock Trail van 5,1 km lang. Eén persoon die met ons mee was is zo'n 50 kilo te zwaar, en ze heeft met vlakke wandeling van een uur al moeite. Het enige was ze kon doen was een beetje over de weg wandelen. Het hoogtepunt van de wandeling was het uitzichtpunt. Mijn hemel, dat was zo mooi. Was in Mont Treblant het omslagpunt voor de herfst nog niet geweest (verkleurde bomen), hier was het wel het geval. Fantastisch gezicht! Al met al niet eens zo gek lang over de wandeling gedaan.

De 2^de wandeling mochten wij uitkiezen en we zijn voor Peck Lake gedaan van 1,9 km lang.

Dit was wel een leuke wandeling:D, maar kon natuurlijk niet op tegen vanochtend.

Het hostel van vandaag was een houten blokhut met geen wifi en ook geen faciliteiten om je was te doen. Paniek! Ik wou namelijk een vlucht boeken, en een was doen. Beiden konden dus niet. Hmmmmmm. De sokken moesten maar in de recycle hahahhaah.

's Avonds heeft de gids voor ons gekookt en hebben we als groep gegeten. We kregen taco's, yumyummie, met mijn keus aan alcohol; wodka. Vond het gezamenlijk eten wel erg leuk om te doen. De reden waarom we thuis alleen met kerst aan de tafel eten is omdat we dramatisch lang kunnen natafelen. Minstens 2 uur is geen uitzondering. Eén ding wat ik geleerd heb is dat als het ergens gezellig is je nooit ergens anders heen moet gaan, want dan is de gezelligheid grotendeels weg. Niemand wou natafelen en de 2^de locatie was dan ook niet zo leuk. Ben op tijd gaan slapen.

Algonquin Park, dinsdag 25 september

We zouden om 7.00 uur vertrekken om een lange wandeling te gaan doen. De instelling van mijn mede backpackers is dat het vakantie is en men wil niet zo vroeg op staan. We gingen dus om 08.00 weg en van de 8 gingen er maar 4 mee. Voor mij was het simpel, lange wandeling duurt lang. In het hostel is geen reet te doen, dus het was voor mij niet verleidelijk om tot 13.00 in het hostel te wachten, voor je iets ging doen!

De wandeling heette Mizzy lake trail van 11 km lang en je deed er zo'n 4 uur over. De wandeling was niet moeilijk, alleen lang. Op een gegeven moment word je lichaam 'zwaar' van de inspanning. Zat dan ook kwijlend te kijken hoe mijn mede backpacker voor mijn neus een kitkat chunkie begon te eten. Daar stond ik dan met mijn banaanL.

We hebben een reiger, een bever, een vogel en als hoogtepunt (daarvoor deden we de wandeling) een Moose. Omdat het pad begroeid was keek je te allen tijde naar je voeten zodat je niet op je smoel ging. De Moose stond op 15 meter afstand gewoon naar ons te kijken en als de gids niet op had gekeken dan waren we er waarschijnlijk zo voorbij gelopen. Het was nog een jonkie want zijn gewei was niet indrukwekkend, heb wel hele mooie foto's gemaakt.

's Middags naar het informatiecentrum. De gids had me verteld dat ze daar wifi hadden, dus ik heb het hele uur gebruikt om mijn reis te boeken hahahaha. Aanstaande vrijdag vlieg ik naar Cancun, Mexico. De reden is simpel; het vliegticket om naar Cancun te gaan is 150 dollar duurder dan het vliegticket naar Winnipeg. Er is wel van alles te zien tussen Winnipeg en Toronto, maar dan moet je een auto hebben. Ook vond ik Toronto niet zo leuk om daar 5 dagen te doden; hens mijn beslissing.

Na het informatiecentrum nog een wandeling van 45 minuten naar een uitzichtpunt. Zelfs de bejaarden waren op deze route. 's Avonds weer gezamenlijk gegeten. Dit keer hamburgers met salade. Heerlijk. Kijk dan is het een voordeel om een vegetariër te zijn want ik had er maar liefst 4! Heb er 3 gegeten; yummie. Later nog monopolie gespeeld waarbij ik 2^de werd. In mijn herinnering verloor ik altijd met dit spelletje, waardoor ik het nooit leuk vond.

Hmmm begin volwassen te worden.

Liefs Angela

Fort Coulonge, zaterdag 22 september

Fort Coulonge, zaterdag 22 september

Tot 13.00 hadden we de tijd om nog dingen te ondernemen in Ottawa. Gelukkig was het weer vandaag wel erg mooi en kon ik dingen op de foto zetten. Wil natuurlijk niet mijn nieuwe camera in het natte weer gebruiken. Heb de gidsenwandeling herhaald en ben daarna naar het parlement gegaan voor een tour. Het was gratis dus waarom niet. Eigenlijk kun je gewoon de tour van het parlement in groot Brittannië doen, want bijna alles is hetzelfde. Aan het eind van de tour kon je nog naar een uitzichtpunt in de toren. Was wel gaaf om te zien en hij was in zijn geheel overdekt. Met de weerkaatsing van de zon op het raam maakt het lastig om foto's te maken.

Na deze tour werd het haasten. Heb nog snel een beavertail gegeten. Dit is een pastry, plat ding en heb gekozen voor nutella met banaan en maplebutter erop. Hemels!!!

De rit naar Fort Coulonge was kort. Je kon er kanoën, fietsen of wandelen. Weet wel dat je alles heel lang moet doen om ergens te komen, want we waren in de middle of nowhere.

Het avondeten was inclusief en giga lekker! Ik kreeg lasagna, salade, broodjes, groenten, aardappeltjes en als toetje soesjes in chocoladesaus. Hemels. 's Avonds trad een locale band op in de kroeg wat bij het hostel hoorde. Ik heb een michelle's melange gedronken. Inhoud; veel fruit, 2 shots wodka, sap en jp. Yummie!! De band was erg goed en piepjong:D, 16- jarige met misschien een toekomst als bandleden in het verschiet.

Fort Coulonge, zondag 23 september

Het nadeel van deze locatie was dat deze hele dag in het teken stond van white waterraften. Ik ging dat niet doen, want ik ben panisch voor water. Had dus de hele dag niks te doen. Ik weet niet wat ik gedaan heb, maar de dag was zo om. Wou eerst nog 10 km gaan fietsen om naar een park te gaan waar je kunt zip-linen, maar het waaide zo hard. En zo goed kan ik nou ook niet fietsen hhahahahahaah.

's Avonds werd de groep nog meegevraagd naar de bioscoop door de gidsen van het white water raften. Ik ben de enige die meeging. De bioscoop is een antiek ding met 1 zaal. Elke maandag starten ze met een nieuwe film en dat is ook het enige wat ze de gehele week draaien. Ben voor 7 dollar naar de expendables 2 gegaan. De hele film bestaat bijna uit one-liners, maar ik heb genoten. Er zitten zulke grappige stukjes in!

Liefs Angela

Ottawa, vrijdag 21 september

Om 09.00 vertrokken vanuit Mont Tremblant. De enige stop onderweg was Omega Park. Het klinkt als een nationaal park maar dat is het niet. De dieren zaten namelijk niet in kooien zoals in de dierentuin, maar er waren wel hekwerken. De reden hiervoor was, dat bepaalde dieren elkaar konden gaan opeten. Wat niet helemaal de bedoeling is. Uiteraard na Denali National Park was dit wel een grapje. Ook kon je in dit park de dieren eten geven of toewerpen waardoor ze dichter na je toe komen. Niet echt een uitdaging om wild te zien dus. Het is me nu wel gelukt om 12 wolven op de foto te zetten, maar ze leken meer op goedgetrainde hondenL.

We waren bijtijds in Ottawa en kregen om 15.00 een rondleiding van de chauffeur. Helaas kwam de regen met bakstenen uit de lucht. Na 15 minuten waren mijn sokken al nat en heb ik tegen de gids gezegd: ‘see ya later' en ben een shoppingscentra ingerend. Net op tijd want toen ik mijn jas uit deed was het er al op meerdere plekken doorheen gekomen.

Heb een muffin met thee gekocht en ben naar de bioscoop gegaan. De keus was legendarisch; finding nemo 3d of resident evil. Als sf-geek heb ik alle delen van resident evil gezien en dus ging ik hiervoor. Conclusie; wat een bout film:D. Kon wel opdrogen in de bios:D.

Na de film in de foodcourt een gevulde pizza gegeten, een soort van platte calzone. Wat erg lekker was.

Na de pizzapunt was het eindelijk droog en kon ik bepaalde dingen op de foto zetten.

Ons hostel voor vanavond was ooit een gevangenis. Gevangen werden kaalgeschoren en opgehangen en nog meer lugubere dingen die ik liever niet wou weten. 's Avonds hadden ze om 19.00 een ghosttour van het hostel, maar ik vond het al eng genoeg. De cellen waren dus omgetoverd tot slaapbunkers met nog de originele deuren/ tralies. Op een bord kon je ook spookverhalen lezen. In sommige cellen werd er aan je beddengoed getrokken of hoorde je de matras onder je kraken (heeft een plastic hoes) terwijl er niemand lag. Ik scheet bagger!! Was blij toen ik daar weer vertrok.:D

Liefs Angela

Quebec, 17 en 18 september

Quebec dinsdag 17 september

Vanochtend waren we nog in Tadoussac en had ik alweer (ja kun je het voorstellen) een walvis excursie. Dit is mijn 5^de walvisexcursie in 6 maanden tijd. Dit keer gingen we in vol ornaat, op een heel kleine rubberbootje de zee op. Het water was kalm en de zon scheen volop. De reling van het bootje was op een halve meter afstand dus kotsen kon altijd:D. Het duurde giga lang voordat we de eerste walvissen zagen en het waren normale grijze walvissen. Normaal hebben ze hier meerdere soorten, maar deze waren alweer vertrokken. Het voordeel van zo'n klein bootje is dat je dichter bij de walvissen kunt komen. Nog 5 seconden naar beluga whales kunnen kijken, ze waren heel snel weer onder water. Deze Beluga's vallen wel op want ze zijn spierwit. Heb net een wit lijntje aan de horizon op de foto kunnen zetten.

Onderweg naar Quebec zijn we gestopt bij een kerk genaamd Sainte-Anne-de-Beaupré. Deze kerk staat bekend om zijn 'miracles'. Bijvoorbeeld één van de bouwers liep met krukken maar toen de kerk af was kon hij weer gewoon lopen. Heb ik nog om een 'miracle' gebeden? Euh het leek me een beetje 'silly' om te vragen naar Romeo op het witte paard. Voor hetzelfde geld zou ik een gay Romeo op een ezel krijgen. Je weet maar nooit hahahahahhahha.

Quebec is een kleine stad en het heeft een oud centrum. Sowieso steden met heel veel geschiedenis en originele gebouwen bevallen mij altijd goed. We hebben om 18.00 nog een stadswandeling gemaakt. Het is echt zo'n schattige stad, mijn favoriete nummer één. En ook al is het niet in Frankrijk, het voelt zeer Frans aan. Quebec is overigens Franstalig.

Quebec woensdag 18 september

Vandaag kon ik doen en laten ik wou want we zouden morgen pas vertrekken. Had een planning in mijn hoofd gemaakt, wat gelijk verkeerd ging. Ik wou namelijk naar het Museeú a la Civilisation. Met gepast enthousiasme ging ik op pad. Na een uur gewandeld te hebben kwam ik er achter dat ik finaal de verkeerde kant op ging. Dan maar eerst naar de citadel.

Dit is een fort gebouwd door de Britten en is het grootste fort in Noord Amerika. Het is een unieke militair gebied met 300 jaar geschiedenis. Het is nu nog steeds een actieve militaire basis met het Royal 22^e Regiment. Dit is ook één van de oudste onderdelen van het leger en is de belangrijkste. Het heeft te maken met een slagveld dat legendarisch is. Je weet wel; met te weinig man, en kogels toch een gebied uit de handen van de vijand weten te houden. Hun slogan is 'Je me souviens', en dat betekent 'ik herinner'. Of zoiets.:D.

Hierna heb ik getracht poutine te eten. Dit is een typisch Canadees gerecht. Men neemt het volgende; patat, strooi daar vers geraspte kaas over en giet daar jus over zodat het één soggy bende word. Ziehier: POUTINE!. Niet te vreten, dus succes:D.

Ik wou graag naar het museeú a la civilisation omdat daar een tentoonstelling was over de samoerai. Het is een compleet ander land, maar wou het altijd al een keer zien en het scheelt me een trip naar Japan. Bij de ingang stond er een groot bord van een camera met daar doorheen een rood kruis. Verboden om foto's te maken. HahaaaAAahhaa dikke l*l, 3 bier! Voor 14 dollar entree maak ik foto's hahahahahhahhah. Ik kan ze uploaden als er interesse naar is:D.

In de andere zaal hadden ze een tentoonstelling over het ontstaan en geschiedenis van de radio, ahum zeer interessant. Ook hadden ze het over de geschiedenis van Quebec en Canada, alweer super interessant ahum. Bijna elk museum in Canada gaat over het ontstaan van Canada. En elke tour die je doet gaat over het ontstaan van Canada. Kortom iets te veel van het goede:D.

Voor Joyce: 's avonds heb ik de 'I love it' koffie variant van Tim Hortens geprobeerd. Erg lekker:D.

Heel veel liefs vanuit Canada, Angelaaatje