Algonquin Park, maandag 24 september

De eerste stop was het informatiecentrum. Hier hebben we een korte film gezien over het ontstaan van dit park in combinatie met houtkap. Houtkap is één van de grootste werkgelegenheid die er hier is. Er is een heel systeem voor bedacht, om het maximale uit het park te krijgen. Ze roteren het gebied dat ze willen kappen elke keer. Ze kappen dan niet alles, maar alleen de bomen die groot genoeg is. Na een aantal jaar zijn de kleine bomen dan weer groot genoeg om te kappen en zo gaat de cirkel rond.

De eerste wandeling voor de dag was Booth's Rock Trail van 5,1 km lang. Eén persoon die met ons mee was is zo'n 50 kilo te zwaar, en ze heeft met vlakke wandeling van een uur al moeite. Het enige was ze kon doen was een beetje over de weg wandelen. Het hoogtepunt van de wandeling was het uitzichtpunt. Mijn hemel, dat was zo mooi. Was in Mont Treblant het omslagpunt voor de herfst nog niet geweest (verkleurde bomen), hier was het wel het geval. Fantastisch gezicht! Al met al niet eens zo gek lang over de wandeling gedaan.

De 2^de wandeling mochten wij uitkiezen en we zijn voor Peck Lake gedaan van 1,9 km lang.

Dit was wel een leuke wandeling:D, maar kon natuurlijk niet op tegen vanochtend.

Het hostel van vandaag was een houten blokhut met geen wifi en ook geen faciliteiten om je was te doen. Paniek! Ik wou namelijk een vlucht boeken, en een was doen. Beiden konden dus niet. Hmmmmmm. De sokken moesten maar in de recycle hahahhaah.

's Avonds heeft de gids voor ons gekookt en hebben we als groep gegeten. We kregen taco's, yumyummie, met mijn keus aan alcohol; wodka. Vond het gezamenlijk eten wel erg leuk om te doen. De reden waarom we thuis alleen met kerst aan de tafel eten is omdat we dramatisch lang kunnen natafelen. Minstens 2 uur is geen uitzondering. Eén ding wat ik geleerd heb is dat als het ergens gezellig is je nooit ergens anders heen moet gaan, want dan is de gezelligheid grotendeels weg. Niemand wou natafelen en de 2^de locatie was dan ook niet zo leuk. Ben op tijd gaan slapen.

Algonquin Park, dinsdag 25 september

We zouden om 7.00 uur vertrekken om een lange wandeling te gaan doen. De instelling van mijn mede backpackers is dat het vakantie is en men wil niet zo vroeg op staan. We gingen dus om 08.00 weg en van de 8 gingen er maar 4 mee. Voor mij was het simpel, lange wandeling duurt lang. In het hostel is geen reet te doen, dus het was voor mij niet verleidelijk om tot 13.00 in het hostel te wachten, voor je iets ging doen!

De wandeling heette Mizzy lake trail van 11 km lang en je deed er zo'n 4 uur over. De wandeling was niet moeilijk, alleen lang. Op een gegeven moment word je lichaam 'zwaar' van de inspanning. Zat dan ook kwijlend te kijken hoe mijn mede backpacker voor mijn neus een kitkat chunkie begon te eten. Daar stond ik dan met mijn banaanL.

We hebben een reiger, een bever, een vogel en als hoogtepunt (daarvoor deden we de wandeling) een Moose. Omdat het pad begroeid was keek je te allen tijde naar je voeten zodat je niet op je smoel ging. De Moose stond op 15 meter afstand gewoon naar ons te kijken en als de gids niet op had gekeken dan waren we er waarschijnlijk zo voorbij gelopen. Het was nog een jonkie want zijn gewei was niet indrukwekkend, heb wel hele mooie foto's gemaakt.

's Middags naar het informatiecentrum. De gids had me verteld dat ze daar wifi hadden, dus ik heb het hele uur gebruikt om mijn reis te boeken hahahaha. Aanstaande vrijdag vlieg ik naar Cancun, Mexico. De reden is simpel; het vliegticket om naar Cancun te gaan is 150 dollar duurder dan het vliegticket naar Winnipeg. Er is wel van alles te zien tussen Winnipeg en Toronto, maar dan moet je een auto hebben. Ook vond ik Toronto niet zo leuk om daar 5 dagen te doden; hens mijn beslissing.

Na het informatiecentrum nog een wandeling van 45 minuten naar een uitzichtpunt. Zelfs de bejaarden waren op deze route. 's Avonds weer gezamenlijk gegeten. Dit keer hamburgers met salade. Heerlijk. Kijk dan is het een voordeel om een vegetariër te zijn want ik had er maar liefst 4! Heb er 3 gegeten; yummie. Later nog monopolie gespeeld waarbij ik 2^de werd. In mijn herinnering verloor ik altijd met dit spelletje, waardoor ik het nooit leuk vond.

Hmmm begin volwassen te worden.

Liefs Angela