Er is al een maand voorbij gegaan sinds mijn vakantie met Joyce. Woensdag 27 juni was ik weer in Banff en donderdags was ik alweer aan het werk. Na zoveel vrije was ik weer blij dat ik kon werken, er zijn namelijk maar zoveel dingen die ik kan doen voor ik me begin te vervelen. Met veel arbeidsvreugde ging ik aan het werk en ik was net een zeer efficiente speedy gonzales op het werk. Ik was die hele dollar waard, puur omdat mijn andere 'zombie' collega's niet van hard werken houden en het werk wat gedaan kan/moet worden gewoon niet willen zien. Dit vreugdevolle gevoel duurde zo'n 2 dagen en toen begon het gezucht en gesteun alweer. Waarom kan ik niet gewoon de loterij winnen, ik beloof jullie dat als het minstens 5 nullen heeft ik ruimschoots zal delen hahahahahahah.

Waar hou ik met tegenwoordig mee bezig; ik lees heel veel zelfhulpboeken zoals: hoe word ik een millionair:D hahahhaha, hang te vaak in de kroeg, probeer mijn kleurtje bij te werken in een land wat tegen de Noordpool aan ligt:D, probeer me in te houden als ik zo'n klein (*&#) kotertje de nek om wil draaien of één van de ouders, en ik zit achter mijn glazen raam (balkon kan ik momenteel niet betalen:D) totdat Romeo komt (lees; de kl**tzak neemt zijn tijd er voor).

Cindy is mijn collega die mcdonalds vaarwel heeft gezegd en nu voltijd in de snoepwinkel is komen werken. Het voordeel is dat we nu nog beter kunnen afstemmen wanneer we naar de kroeg gaan. Zo was ik vorige week zondag in de kroeg 'sasquatch' met Cindy, kate en al haar vrienden. De naam van die kroeg is wel toepasselijk want na een uur dansen en kerels spotten zei ik tegen Kate: 'my god, I have never seen this many ugly guys in one room, not even normal looking guys, but butt ugly!'. Haar antwoord was (niet geschikt voor kindertjes): 'I would say: just get a vibrator and get it over with'. Hahahahahah

Dus tja het enige wat ik doe is werken, in de kroeg hangen of in het park in de zon liggen. Helaas heb ik met tijd en wijlen last van mijn bipolaire stoornis. Ik ben of aggressief, of sacherijnig (omdat ik op onchristelijke tijden moet werken) of ik ben happy de peppy vrolijk. Er is geen middelweg. Misschien komt de stoornis momenteel naar buiten door een gebrek aan liefde, ik mis mijn mami en ik mis mijn hondje. Natuurlijk kan dit opgelost worden door een lief ogend, schattig beertje trachten te knuffelen maar dat lijkt me niet echt een strakke actie. Moet namelijk zo hard achter hem aan rennen:D. Kortom nog 5 weken en ik zit in Alaska; HELLO!!!!!!

Liefs angela

Ps gelukkig vind ik mezelf erg grappig en lig ik helemaal in een deuk bij het schrijven van mijn blog:D.