Dag 20 Vancouver 26/6/2012

Gezamenlijk hadden we besloten dat we de ferry van 09.00 zouden nemen richting Vancouver. Dit betekende; vroeg op staan. Gewoon omdat het kon zijn we nog even op zoek geweest naar ovenwanten in Vancouver en ik heb wederom 6 cupcakes en 1 'for the road' ingeslagen van de Cupcake Girls. Hemels. Helaas hadden ze niet de nutella variant want dat was de 'special' van vorige maand. WHYYYYYY!!!!

We hebben nog geluncht in een foodcourt waar Joyce, alweer, werd afgezet, en ik geweldig heb genoten van taco del mar:D.

Om 15.00 moesten we de huurauto inleveren en werd ons talent voor tellen (ahum niet) bevestigd. We hadden meer dan 4600 km gereden in 20 dagen. Omdat we in Amerika te lang en te vaak in de auto hadden gezeten, hebben we bij deze reis bewust het aantal km's opgeteld. Toen we het boekten kwamen we uit op 2800 km en nu blijkt in de werkelijkheid dat we ruim 4600 km hebben gereden. HOE KEN!!??

Op het vliegveld heb ik Joyce nog even gezelschap gehouden, want Joyce bleef tot eergisteren volhouden dat ze om 18.00 vloog, maar het bleek dus 21.00 te zijn. Mijn bus vertrok al om 18.15 dus ik moest tegen 16.30 met de metro naar het busdepot. Op het vliegveld zitten was voor mij nogal dubbel. Stiekem gezegd wou ik eigenlijk ook wel naar huis (alhoewel dit de enige en laatste keer is dat ik dit beken) ahahahhahahaha). Kon wel een traantje laten bij het afscheid maar niet gedaan:D. Eenmaal bij het busdepot bleek dat Revelstoke ons wederom niet teleurstelde, want 2 dagen geleden was er weer een 'mudslide'. Gelukkig was de weg vandaag weer beschikbaar en heb ik 13 uur in de bus lopen duimen dat 'freakin' Revelstoke eens op hield met zijn acties:D.

Woensdag 27-06/2012

Vanochtend om 09.00 was ik wederom weer in Banff. En onderweg en eenmaal in Banff heb ik de conclusie getrokken dat het hier toch echt wel het mooiste is van de hele reis:D.

Nog bij Welches langs geweest om mijn cheque op te halen. Wat ik stiekem via facebook al te horen had gekregen was dat ze na 45 jaar in de familie, de zaak aan goede kennissen heeft verkocht! Paulet (de yeti) heeft de ziekte van crohn en een aantal jaren geleden had ze borstkanker en je kon echt aan haar merken dat de stress zijn weerslag begon te hebben op haar lichaam. Zodoende kon ze er vrede mee hebben. Ik heb er ook vrede mee want mijn nieuwe baas is superaardig. Helemaal omdat ze me 2 dagen later een loonsverhoging heeft gegeven van een hele dollar per uur! Dit was me in het begin beloofd en ik heb me de laatste tijd uit de naad gewerkt plus ik ben de enige die het langere tijd vol hield! Ik heb mijn nieuwe baas beloofd dat ik tot september blijf, wetende dat het stiekem al een leugen is. Op 27 augustus vlieg ik naar Alaska. Het is maar goed dat ik die ene dollar meteen krijg:D. hahahahhahahahahahha Nu dus nog ff 8 weken werken en ik houd jullie van alle avonturen natuurlijk op de hoogte.

Liefs Angela