Dag 14 Port Hardy 20/6/2012

Vandaag geen autodag maar ferrydag. We zouden in ongeveer 15 uur varen van Prince Rupert naar Port Hardy op Vancouver Island. De reis ging door het beroemde Inside Passage en zou één van de hoogtepunten van deze reis zijn. In een rap tempo besloten wij dat het juist het DIEPTEPUNT van deze reis was. Wij vroegen ons al af waarom Canada en onze vakantie zo duur was. Toen wij incheckten zagen we de rekening van de overtocht met auto; 427 dollar voor de auto en 374 dollar voor 2 volwassenen, al met al dus 801 dollar.

We mochten 's ochtends al om 05.45 inchecken. Heerlijk! Om ongeveer 07.30 vertrokken we. Als entertainment vertoonden ze om 15.00 en om 20.00 een film, al met al werd ik tegen 09.30 al gillend gek.

Het beroemdste en mooiste stuk van deze reis was Grenville Channel en ik wil niet ondankbaar zijn, maar ik doe het lekker toch, Nieuw Zeeland was mooier! Hahahahahahah Volgens mij heet het in Nieuw Zeeland Milford Sound en het was precies hetzelfde concept maar dan veel kleinschaliger.

Tegen 10.00 had ik de keus gemaakt om mijn laptop uit de auto op te halen en om de 4 uur werd omgeroepen dat je het voertuigendek mocht betreden. Je moest dan wel binnen het kwartier terug zijn omdat ze het voertuigendek dan weer hermetisch afsloten! Vlak voor de lunch had ik hem.

Het hoogtepunt van deze reis ( ik hou heel erg van eten:D) was de lunch! Had al tijden zin in chili en dat stond op het menu, plus een salade en stokbrood. Thank you Jezus! Hahahahha je had me moeten zien eten, zo blij als een klein kind.

's Middag kon ik wederom mijn blog bij werken en hebben we grotendeels onze tijd doorgebracht in de kantine. Als er iets moois te zien was dan riepen ze het wel om, en omdat de ferry niet zo snel ging was er altijd genoeg tijd om alsnog naar buiten te rennen. Tegen 18.00 was ik voorbij gillend gek en gewoon zwaar irritant en lacherig. Heb er zelfs voor gezorgd dat mensen ergens anders gingen zitten (of het was gewoon de airco:D). Op de één of andere manier hebben we het gered en om 22.30 waren we in Port Hardy.

Dag 15 Campbell River 21/6/2012

Omdat we gisteravond zo laat aan kwamen hebben we vanochtend enkele stops gemaakt in Port Hardy. Zo hebben ze een heel mooi 'welcome to Port Hardy' bord, wat we op de foto wouden hebben. In Port McNeill nog langs de haven gelopen en onderweg nog werelds grootste knoest (van een boom) op de foto weten te zetten. In Telegraph Cove hebben we een houtzagerij op de foto gezet zonder dat we een tour hoefden te doen.

Joyce en ik dachten dat Campbell River wederom een gat zou zijn, maar het was hartstikke leuk. Ons hotel zat naast een winkelcentrum, dus de winkels riepen ons gewoon en wij konden het niet laten. Heb een roze topje gekocht voor 8 dollar! Kijk, dat is leuk shoppen:D. Het weer was geweldig dus meer wouden we ook niet doen dan lekker in het zonnetje te slenteren.

Dag 16 Tofino 22/6/2012

Eindelijk zouden we weer 2 nachten op één locatie blijven. Tofino is hartstikke leuk! Het voelt een beetje aan als Byron Bay in Australie. Heerlijk klein, alternatief/ hippie-achtig, kortom compleet mijn ding. We hebben getracht Qualicum Beach te vinden wat ons helaas niet gelukt is. Wel zijn we gestopt bij Little Qualicum Falls. Het is onze zoveelste waterval, maar ze blijven mooi. Nog een stop gemaakt bij een rivier genaamd Wally Creek deze had zeer grote rotsen! 's Middags naar het Pacific Rim National Park gegaan, de entree was 7,80 dollar. Onze eerste stop in dat park was Bog Trail. Dit was een wandeling van nog geen km met raar gevormde en verdraaide Shorepine bomen. De reden dat ze zo waren geworden kwam door slechte grond en omdat er jaarlijks 300cm regen valt. Wickaninnish Beach was onze tweede stop en net zoals heel veel van de stranden hier in Canada, lag ook deze vol met boomstammen. South Beach Trail was een wandeling van 1,5 km en aan het eind hebben we steentjes op het strand gelegd zodat er Canada 22-6 stond.

In Canada hebben ze ook een regenwoud en ook daar hebben we een wandeling gemaakt: Rainforest Trail. Het was er warm en vochtig en dat was het enige waar wij uithaalden dat het enigszins een regenwoud kon zijn. Combers Beach Trail was onze laatste stop voor deze dag. Deze wandeling kwam wederom uit op een strand en bijna alle bomen bij de overgang van strand in bos waren dood. Geen blaadjes en de bomen waren zo kaal als maar kon.