Dag 6, dinsdag 12/9/2012

Nog een dag in Banff. 's Ochtends met een cruise over Lake Minnewanka gegaan. Het water van dit meer is maar 6 graden dus als je er hartje zomer in valt kun je nog sterven aan hypothermia. Gezellig. We zijn wel geluksvogels want de hele week was het weer in Banff bagger en vandaag scheen voor ons alweer de zon! Devilsgap, de laatste heuvel in dit berg landschap, duidt het einde van het meer aan dit is ook het enige wat het meer bijzonder maakt. Deze heuvel is tevens het einde van de Rocky Mountains en alles wat hierna kwam was gewoon vlak (geen heuvels en of bergen) en dit zou zo blijven tot aan Manitoba. Een foto van het Fairmont Hotel kon natuurlijk niet ontbreken en er moest nog één van de 'hoodoos' op Tunnel Mountain gemaakt worden. Omdat Joyce en ik vorig jaar naar Bryce Canyon in Amerika zijn geweest (deze stond vol met hoodoos, zover het oog reikte), verwachtten we dit deze keer ook. We hebben er maar liefst 3 kunnen tellen:D. Tijd voor ontspanning door thee te drinken en tv kijken op onze kamer. 's Middags souveniershoppen en langs Welch's chocolates. Wou 's avonds nog naar de film of wat anders leuks doen, maar Joyce was totall loss. Je merkte echt dat er niks meer uit haar zou komen, dus we hebben nog maar even tv gekeken.

Dag 7, woensdag 13/6/2012

Voor vertrek uit Banff nog even langs Vermillion Lake gereden. We hadden gehoopt om enkele dieren te zien, maar helaas pindakaas. Wat ik van de winter al heel graag wou doen is door Johnston Canyon lopen, helaas vanwege een gebrek aan materiaal (lees muts, handschoenen, snowboots en fatsoenlijke jas) niet kunnen doen. Vandaag gingen we er wel heen. Het regende behoorlijk, maar beiden hadden we een softshell jas, dus we bleven droog. Eerst naar de Lower Falls waarvoor je 1,1 km moest lopen. Dit ging mij zo gemakkelijk af dat ik ook nog naar de Upper Falls wou; 2,7km. Al met al ging het ons gemakkelijk af en het was zo gigantisch gaaf! Je hoorde en zag ook overduidelijk de kracht van de watervallen. Het waren geen pietluttige stroompjes water:D.

Op naar de Icefield Parkway. Dit moet één van werelds mooiste routes zijn om te rijden. Tot onze verassing moesten we voor een vergunning betalen. Je had onze beteuterde gezichten moeten zien! Achteraf gezien was het wel komisch. Helemaal omdat je met regelmaat de gaten in het wegdek moest ontwijken anders gaat je auto er aan. Meteen in het begin 2 beren gezien. Het schijnt dat beren gras, wortels, mieren en af en toe vlees eten. Het is wel bizar om een beer gras te zien eten. Ze stonden langs de kant van de weg, dus we konden de vluchtstrook op om foto's te nemen. Zie je iets moois, hup stil staan op de vluchtstrook of in ons geval gewoon in de achteruit op de vluchtstrook:D. Dit alles is in Canada de gewoonste zaak van de wereld. Volgens ons boekje was Crowfoot Glacier de volgende stop. We hebben deze wel gevonden, maar deze gletsjer scheen 3 grote 'tenen' te hebben van 100 mtr dik ijs (waarvan één 70 jaar geleden afbrak). Deze hebben we met onze grote fantasie niet kunnen ontdekken. Bow Lake was ook prachtig mooi; deze werd omringd door met sneeuw bedekte bergen. (zal foto's uploaden) Het toppertje die dag was Peyto Lake. Om er te komen door de sneeuw gebanjerd en ook nog een mini sneeuwman ontdekt. Bij de lookout had je een prachtig mooi uitzicht op de Mistaya Valley in het noorden (2137mtr hoog). De vallei geloof ik wel, maar de kleur van het meer was zo spectaculair mooi. Mijn jawdropping moment van de dag.

Columbia Icefield was de volgende attractie. Met een rare bus gingen we de Colombia Icefield op en mochten we rondlopen en foto's maken. Op het punt waar we naar buiten word geschopt stonden we op 300 mtr dik ijs. We hadden een heel mooi uitzicht op Athabasca Glacier. Helaas hoosde het nogal waardoor ik heel snel weer in de bus zat. Op die hoogte was het ook makkelijk 10 graden kouder. Wat ook niet helpt is dat ik op de Franz Josef Glacier in Nieuw Zeeland heb gestaan en lullig gezegd; deze stond nog niet eens in zijn schaduw:D!

De hele weg naar Jasper wilden we graag elks (herten) zien. Bij binnenkomst in Jasper stonden ze gewoon langs de kant van de weg te grazen. Het mooie was ook nog dat ze meerdere jongen hadden. Kortom een mooie afsluiting van de Icefield Parkway.